اشعار

دوست دارم شرح حُسن شبه پیغمبر بگویم           بعدِ هر الله اکـبـر یا عـلـی اکـبـر بگـویم

حُسن او باشد حسینی، مظهر تقوا و ایمان           ای اجل مهلت بده عمری از آن مظهر بگویم

---

نام زیـبـایش گـواه سربـلـندیّ و بـزرگی           رفعتش تحلیل کن تا مدحتش بهتر بگویم

شاه شاهان را ملازم، پیـشمرگ آل‌هاشم           مشتری شو گوهری شو قیمت گوهر بگویم

یوسفش مشتاق دیدار اهل کنعانش خریدار           صد عزیز مصر را در درگهش نوکر بگویم

تا سخن میگفت، بابش احسنی می‌گفت و می‌گفت:           آن سخن تکرار کن تا احسنی دیگر بگویم

قدر او والاست دل دریاست اسمش با مسماست           مانده‌ام با چه زبانی وصف آن دلبر بگویم

بر حسین او دلبر است و دلبر عالم حسین است           من که باشم از کـمال زادۀ حـیدر بگویم

اوّلین قربانی از اولاد حیدر این جوان بود           باید او را چون علی سردار نام آور بگویم

بارالها در ره اسلام جـان بر کـف نهادم           تا فدایت جان، به زیر نیزه و خنجر بگویم

تو گواهی، داد خواهی، تکیه گاهی یا الهی           اذن ده در محضرت راز دل مضطر بگویم

رفت آن عاشق جهادی کرد در راه عقیده           آفرین گوید جهانی زآن جهادش گر بگویم

سینه در تاب و تب افتاد آن عزیز از مرکب افتاد           گفت با جانان خوشم از ساقی و ساغر بگویم

پیکـرم بر دفتری مانَد که شیـرازه ندارد           عالمی سوزد اگر یک باب از این دفتر بگویم

زیر باران سنان و تیر و شمشیرم ولیکن           رسم مردان نیست درد دل بر این لشکر بگویم

: امتیاز

غرق خون است چرا این سر مه‌رو پسرم            قطعه قطعه شده آن قامت دلجـو پسرم

نـرسیـده به تـنت، از سـر زیـن افـتادم            قوّت و تاب و توان رفت ز زانو پسرم

---

هـمۀ دشت به حال من و تو خـندیـدند            تو بگـو من چه کنم بین هـیاهـو پسرم

دربغل تاکه گرفتم بدنت،ریخت به هم            لااقـل کـاش تـنت سیـر کـنم بـو پسرم

چه کسی بر سر تو ضربۀ شمشیر زده            چه کسی نیزه فرو برده به پهلو پسرم

بردنت تا به حرم،جز به عبا ممکن نیست            چونکه اعضای تو پاشیده به هر سو پسرم

عـمـه‌ات آمده در بین حـرامی برخـیز            خیز تا دست نبرده‌است به گیسو پسرم

: امتیاز

قدم قدم سوی میدان همین که راه افتاد            تـمـام لـشكـر دشـمـن به اشـتـبـاه افـتاد

پدر به بدرقه آمد، جوان بر اسب نشست            پدر به بدرقـه آمد، جـوان به راه افتاد

---

پیـامـبـر به نبـرد آمده ست یا حـیدر؟!            دوبـاره ولـولـه‌ای در دل سـپـاه افـتـاد

كمین زدند هزار ابن ملجم آن اطراف            چـقدر كـیـنه كه شد تـازه تا كـلاه افتاد

پدر به ماه خود از دور چشم دوخته بود            صـدای هـلهـلـۀ شب رسیـد، مـاه افتاد

پـدر نـشست ولی نـالـه‌ای بلـنـد شـد و            به گوش خیمه و زینب رسید: آه! افتاد!

تو تكـیـه گـاه پـدر بـودی و كـنار تنت            پـدر خـمـیده می‌آید كه تكـیه گاه افـتاد!

: امتیاز

«هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدم»            هر گه نظر به روی تو کردم جوان شدم

طاووس خـیـمه پیش پـدر راه می‌روی؟            گفـتی اذان و مست من از این اذان شدم

---

آه ای عـصای پیـری من، می‌روی؟ برو            اما به روی نعـش تو من قـد کـمان شدم

تا اینکه خـوب از عـطشم با خـبر شوی            از شـوق با لـب تو دهـان بر دهـان شدم

با خود نگـفـته‌ای پدرت خـورد می‌شود؟            من مثـل قـطعـه‌های تنـت بی‌نـشـان شدم

آخـر چـرا جــواب پــدر را نـمـی‌دهـی؟            چیزی بگو عـلی، ولدی نصفه جان شدم

زینب میـان این هـمه دشمن دویـده است            بـابـا اسـیــر زخــم زبـان‌هـایـشـان شـدم

از بـهــر بُـردن تـو عــبــا کــم مـی‌آورم            من چـنـد بـار بـر بـدنـت امـتـحـان شـدم

شد سـرخـی لـبان تو در دشت مـنـتـشـر            من هم به طشت زر هدف خیزران شدم

شـکـر خـدا کـه نـیـزه من شـد بـلـنـد تـر            در راه شـام بـر سـر تو سـایـه بـان شدم

: امتیاز

با دلی خون،میگذارم روی پاهایم سرت را           تا بگیرم در بغل این لحظه‌های آخرت را

گرچه نیزه جوشنت را بُرده از جانت غنیمت           در عوض اما به من، پس داده جسم پرت پرت را

---

تا تو بودی من به فکر خیمه گاه خود نبودم           بعد تو دست که بسپارم علی جان خواهرت را

جان بابا از زمین برخیز، آخر من چگونه؟           در عبای خود بریزم پاره‌های پیکرت را

زخم پهلویت به یاد مادرم انداخت من را           آه مادر! می‌فرستم سوی تو پیغمبرت را

: امتیاز

شکـوه صبـر را وقـتی نـشـان داد            کـه اذن رفـتـنـت را بـی‌امــان داد

تو رفـتـی و هـمه فـهـمـیـده بـودند            کـه در راه خــدا بـایـد جــوان داد

---

**********************

عطش را تو بهانه کردی ای جان            که بـاشد دل بـریـدن از تـو آسـان

گــرفــتــی از پــدر اذن شـهــادت            تو با بوسه بر آن لب‌های عطشان

**********************

هــجــوم آورد دشـمـن بـی‌مـحـابـا            بـه سـوی جـسـم بـی‌جـان تو بـابـا

مـیــان کــوفــیـان تـنـهــا نـبــودی            دلــم شــد بــا تـن تــو اربــاً اربــا

: امتیاز

تو را به خیمه به این شانۀ خَـم آوردم            تو را به دستِ خودم حیف کم‌کم آوردم

برایِ خواهـرکانت کـمی لبـاسِ تو را            برایِ گیـسوی خود خاکِ عـالم آوردم

---

صدایِ گـریـۀ من تا مـزارِ لـیـلا رفت            بـرایِ مـادرِ تـو ایـنـهــمـه غــم آوردم

شکسته اینطرف و آنطرف کشیدم دست            هرآنچه از تو در این دشت دیدم آوردم

هرآنچه رنگِ تو را داشت ای انارِ حرم            هـر آنچه بـویِ تو مـی‌داد آنـهَـم آوردم

تو را من از بغـلم پاره پاره می‌چـیـنم            خـدایِ من پـسـرم را چه دَرهَـم آوردم

رسیـد عـمـه ز خـیمه به ناله و افغـان            به پیـش خـنـدۀ نامـحـرمان کـم آوردم

: امتیاز

معـراج رفتی زخم شد بال و پر تو            پیـغـمـبرم غـوغـا شده دورو بـر تو

من از تو شرمنده تویی شرمنده از من            چـشم تـر من مـانـده و چـشم تر تو

---

از قاب قـوسین خـدا افـتادی انگـار            بـدجـور پـاشـیـده تــمـام پـیـکـر تـو

آتش گلستان روی ابراهیم من نیست            کـل بـیـابـان ریـخـتـه خـاکـسـتر تو

هم ارباً اربا هستی و هم جابه جایی            پـیـدا شده نـزدیک پـاهـایت سـر تو

سرنیزه‌ها با خون تو حـیدر نوشتند            خیلی قـلم رفـته فـرو در جوهـر تو

یک خطبه با خس خس بخوان شاید اثر کرد            حـالا که روی نیـزه‌ها شد منـبر تو

از اولـت دانـه بـه دانـه چـیــدم امـا            مانـدم که من کی میرسم به آخر تو

روی عبا دارم خودم را می برم من            برپا شده خـتم پـدر در مـحـضر تو

: امتیاز

در سراپـای تو پـیدا می‌شود عـرفان من           می‌رسد تا عرش اعلا با تو یا سبحان من

از حـرایِ چـشم تو پیداست ایوانِ نجـف           مصطـفای خـیـمه‌هـایم، حـیدرِ میدان من

---

هرچه را می‌شد فقط با چنگ و دندان برده‌اند           گرگ های واقـعی، ای یوسف کنعان من

دستْ سمتت می‌برم بدجور می‌پاشی ز هم           حزبْ حزبت کرده‌اند اینجا چرا قرآن من؟

لخته خون‌ها بر دهانت خشک شد حرفی بزن           بوسه‌ای از تو طلب دارد لب عطشان من

اشهدم را خوانده‌ام پهلوی تو با این شکاف           من شدم حیران تو، زهرا شده حیران من

هم شهیدی، هم که مفقود الاثر، یک در میان           این عبا سنگین شده بر شانۀ لـرزان من

یک اذان مهمان بکن اینجا مرا بعداً برو           تا نخـنـدد لشکـری بـر آهِ سرگـردان من

عـمـه‌ات از خـیـمه آمد آبـرویم را بـخـر           خیز نامـوسِ مـرا از بین نـامحـرم بـبـر

: امتیاز

می‌روى پشت سرت راه می‌افتم پسرم            گـاه مـی‌آيـم و نـاگـاه مـی‌افـتـم پـسـرم

می‌روى دلهـره دارم كه زمينت بزنند            سنگ دارند مـبـادا به جـبـيـنت بـزنـند

---

هـمۀ عـمـر برايـم چـو پـيـمـبـر بودى            رفتى و ديدم از اينجا كه چو حيدر بودى

رفتى و ديدمت آنگونه كه می‌جنگيدى            زخم خوردى ولى انگار كه می‌خنديدى

زخم خوردى به روى بال عقاب افتادى            وسـط لـشكر دشمن ز ركـاب افـتـادى

: امتیاز

آمـدم من ز حـرم لحـظۀ پـرپـر زدنت            شاخه‌ای نیست که نشکسته میان چمنت

گردنت را بکـشم تا نفـسی تـازه کـنی            صبر کن پاک کنم لختۀ خون از دهنت

---

ارباً اربا شده‌ای پیـش نگـاهـم چه کنم            گـل لـیـلا شده درهـم زره تو به تـنـت

جگرم پاره شده یک کلمه حرف بزن            دلـم آرام بـگـیـرد شـنـوم گـر سخـنـت

بین علمدار و علم را که علم بر دوش است            کـمـکـم کرد کـنـم بین عـبـایـم کـفـنـت

حُرمت معجر زینب کمرم راست نمود            مُـرده بـودم به خـدا ورنه کـنار بـدنت

: امتیاز

زخـم‌هـای جـگرم بیـشتر از پیکـر تو            این بـلا بر سـر من آمده یا بر سـرِ تو

نا امیـد آمدم و هِـیْ به خـودم می‌گویم            نخوری غصه که این نیست علی اکبر تو

---

روی یک تکه حصیر است هزار و یک علی            مانده انگار روی خاک دوسه تّا پر تو

وسط دشت زمین می‌خورم و می‌خندند            به زمین خـوردن بابای تو بالا سر تو

تو بنـا بود عـصـای پـیـری من بـاشی            پـیـر کـرده پـدرت را روضۀ آخـر ت

: امتیاز

تـا به مـیـدان نـعـرۀ الله اکـبـر می‌کـشیـد           بر سرش خیل ملایک بی‌عدد پر می‌کشید

لرزه بر پیر و جوانان حرامی می‌نشست           تا که فریاد رجز با سبک حیدر می‌کشید

---

ایـنطرف جانم علی می‌گـفت شاه کـربلا           آنطرف با هر یکی جام بلا سر می‌کشید

می‌کشید او هر بلا را بهر باب خویش؟ نه           هرچه میدید آن جوان بر امر رهبر می‌کشید

تا که شد نقش زمین آن شیر مرد حیدری           هر خسی بر پیکرش نقشی به خنجر می‌کشید

دشمنـش هم می‌کشید از او چنان نقـاشها           لیک هر سو بر زمین عضوی ز پیکر می‌کشید

هرچه جاری گشت خون از او به خاک کربلا           نقشی از پیغمبر و زهرا و حیدر می‌کشید

هریکی از عضو او میگفت بابا العطش           اسـتخـوان سیـنـه دادِ آه مـادر می‌کـشـیـد

: امتیاز

 پخش سبک ۱                                   

عـــلــیِّ اکــــبـــرِ مــــن            تــو مــاهِ انــورِ مـن (۲)

گل احمر، شدی پرپر، به من بنگر، دراین صحرایِ پر غـم

---

زنـد آذر، به دل آخـر، غـمـت دیـگـر، بـه انـدوهِ دمـادم (۲)

************** بند دوّم **************

عــــزیـــزِ جــانِ بـــابــا            شـدی تـو اربـا ًاربـا (۲)

پس از تو چون، کنم اکنون؟ در این هامون، به آه و رنج و ماتم

زِ جور دون، شدم محزون، به غم مقرون، که من داغ تو دیدم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*****************************************

پخش سبک ۳                                (به سبک: دل تو را من اگر شکستم)

سـتــارۀ روشـنــم عـلـی جــان            شـکـوفـۀ گـلـشـنـم عـلـی جـان

غمین ز داغت، منم علی جان            در این بیابان، ز جور عدوان

************* بند دوّم *************

به خاک و خون با جمال گلگون            بـرابـر من، چـو دُرّ مـکـنـون

فـتـاده ­ای چـون به لُجّـۀ خـون            ز کـیـنـۀ دشـمـنـم عـلـی جـان

**شعر از: محمد مسکین**

*****************************************

پخش سبک ۴                        (به سبک: کنار علقمه محشر به پا شد)

شـتـابـان آمدم من سوی مـیـدان            که شاید زنده ات بینم علی جان

بـبـیـنـم بـار دیگـر چـشم بـازت            تکـلــم کـردنت، ای مـاه تـابـان

بـگــو یـکـبـار دیـگــر            قـسـم بر جـان حـیـدر

مــرا بــابـا صــدا کـن            تـو ای شـبــه پـیـمـبـر

تو رحمی کن به حالـم، یـاس پرپر

*********** بند دوّم ***********

زجا خیز و ببـین قـلـبم شکـسته            دلـم از داغ تو در خـون نـشسته

توان رفـته ز پـاهـایم عـلی جان            نگر چون رشته صبرم گـسسته

بـــه روی زانـــوانـــم            و بــا حـــدّ تـــوانــــم

رســانــدم بـا مـشـقـت            کــنـارت ای جــوانــم

تن بـی جـانـم ای روح و روانـم

*********** بند سوّم ***********

چـگـونــه اربـاً اربـایـت بـبـیـنـم            چسان گل بوسه از رویت بچینم

نـمـانـده جـای سـالـم در رخ تـو            شکـستـی قـامـتـم، ای نـازنـیـنـم

ببـین عـمـه عـلی جان            دوان آمـد بـه مـیـدان

دعــا کـن تـا زداغـت            مـبــادا او دهــد جـان

خودت خیز و ز میدانـش بگردان

*********** بند چهارم***********

عـلیّ اکبـر ای شـبـه پــیـمـبـــر!            توئی گشتی چنین خونین و پرپر؟

بگـو بابـا چه کـردنـد با تن تـو؟            چنین غرق به خونی، پور کوثر؟

امـیــدم، ای عــزیــزم            چـسان اشـکـی نریـزم

مــدد از کـه بگـیــرم؟            که از جــایـم بـخـیـزم

بود داغت عـلی جـان رستـخـیـزم

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۵                                    ( به سبک: قـاسـم ای، گـلِ زهـرا)

اکــبــرم، گــل لــیـلا، شـبــیــه طـاهـا (۲)

که در این هامون، تو به خاک خون، ز جفای دون، شدی ارباً اربا (۲)

*********** بند دوّم ***********

بـنگـرم، چـسان بـابـا، مـیـان خـون‌هـا (۲)

چو شدی پرپر، پسرم اکبر، خاک غم بر سر، بی تو بر این دنیا (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۶                                   (به سبک: حر عبدم، جانثار تو)

اکـبرم ای، شبه مصطفی (۲)              ای پـیـمــبـر، دشـت کــربـلا

از جـفـای اشـقـیا ** گـشـته ای چـنـین چـرا ** ارباً اربا، ارباً اربا (۲)

************* بند دوّم *************

چون برم من، سمت خـیمه ها              پـاره پــاره، پــیــکـر تـو را

جا نشد به یک عـبا ** کرده دشـمنت تو را ** ارباً اربا، ارباً اربا (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۷                            (به سبک: با وفا عـلمدار لـشکرم)

اکبرِ من ای، شـبهِ مـصـطـفی            نـوگـلِ  گـلـسـتـانِ مــرتـضـی

تـو آیـا عــلـی اکــبـرِ مــنــی؟            که غلطان به خون در برِ منی

************* بند دوّم *************

شـد خـزان ، بـهـارِ جـوانـیـت            حیـف از این رخِ، ارغـوانیت

هــمــانـا گُــلِ احــمــر مــنــی            که غلطان به خون در برِ منی

**شعر از: صابرهمدانی**

*****************************************

پخش سبک ۹                         (به سبک: عباسم ای تو آب آور من)

اکبرم ای شمعِ محفلِ من، نور دل من (۲)           زد غمت آتش بر حاصل من، ای نوگل من

لالــۀ پــرپـــر، مـی‌زنــد آذر، مــرگ تـو بــر جــگــرم

ای عـلی اکـبر، خـم گـشتـه دیگـر، از داغ تو کـمرم (۲)

*************** بند دوّم ***************

رفتی از دستم ای راحتِ جان، ای تازه جوان (۲)           بابا تنها ماند ای روح و روان، بی‌تاب و توان

مـی‌گـویـد خواهر، بـا دیـدۀ تـر، نــورِ چــشـمـم پــسـرم

ای عـلی اکـبر، خـم گـشتـه دیگـر، از داغ تو کـمرم (۲)

** شعر از: مجرد همدانی **

*****************************************

پخش سبک ۱۱                                (به سبک: ای ابالـفـضل، ای برادر)

اکــبـر مـن، ای جـوانـم (۲)            از غــم تــو، قـــد کــمــانــم

از چه چنین غرق بخون در همه میدان            پیکـر تو گشته چو صد پاره علی جان

*********** بند دوّم ***********

ای تـوانـم، نـی تــوانـم (۲)            جــسـم تـو خـیــمـه رسـانـم

پس طلـبـم یاری عـلی جان ز جـوانان            تـا بـبـرم سـوی حـرم پـارۀ قـرآن (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۱۲                        ( به سبک: یا ابوفاضل، ساقیِ طفلان)

ای عــلـی اکـبـر، ای گــل لـیـلا(۲)            چـون روی مـیدان زین غم عـظمی

شـده از افـغــان خـیــمـه‌هـا غـوغـا            بــا فــراق تــو چـه کــنــد بــابـا(۲)

*********** بند دوّم ***********

چـون عــلـی فــرق تـو شـده دو تــا            در تـمـام دشت مـانـده است بـر جـا

آیــــه‌ای از ســـــورۀ تـــو جـــانـــا            چـه کــنم اکـبر، شـد اربـاً اربـا (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۱۳                              (به سبک: ای غـنچۀ احمر، آخر)

« ای شـبـه پــیــغــمـبـر، اکــبــر            هستی چنان حـیدر، محـشر» (۲)

آهـسـته تـر تا که این پـدر، یـک بـار دگـر

بـیـنـد تـو را اکــبـر، در ایـن دم آخــر (۲)

*********** بند دوّم ***********

« یک دم بـیـا خـواهـر، بـنـگـر            بـر هـسـتی ام آذر، یـکـسر»(۲)

اینسان که صد پاره‌ای پسر، چون کشم به بر

جــسـم تـو را اکــبـر، ای زادۀ کــوثـر (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۱۶                         (به سبک: شهِ دیـن به هـمرهِ یاوران)

شــده‌ام بـه داغ تـو مـبـتـلا (۲)            غــم تــو فــکــنـده زِ پــا مــرا

بـکــشــد عــدوی تــو را خــدا            که چسان به خیمه تو را برم(۲)

********** بند دوّم *********

رخ مـاه تو شده لالـه‌گـون (۲)            بــگــشـای دیــدۀ پــر زِ خــون

زِ دلــم نــمــا غــم دل بـــرون            عـلـی اکـبـرم علی اکـبـرم (۲)

**شعر از: مرحوم فرخ**

*****************************************

پخش سبک ۱۸                     (به سبک: قاسممُ من یادگار مجتبایم)

اکــبــرم (۲)

رفــتـی تـو ای آرامِ جــانـم            بردی زِ تَن تاب و توانم (۲)

آه، بعد از تو ای سروِ روانم            دیگر زِ غـم زنده نمانم (۲)

جانِ پـدر، « عـلـیِّ اکـبـرم عـلی جان » (۲)

********** بند دوّم *********

اکــبــرم (۲)

بهـارِ عـمـرِ تـو خـزان شـد            قـدم زِ داغِ تو کمان شد (۲)

آه، جسمِ تو ای رعنا جوانم            چگـونه تا خیمه رسانم (۲)

جانِ پـدر، « عـلـیِّ اکـبـرم عـلی جان » (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*****************************************

پخش سبک۲۰                              

ای شـِبـهِ رویِ طاها (۲)            ای گــلــعــذارِ زهــــــرا

از تیــغِ کــیــنِ اعدا (۲)            گـشــتـی تـو اِربــاً اِربــا

«چون گـل، شدی پـرپر            جـانـم، عـلـی اکبر(۲)»

********** بند دوّم *********

ای یــادگــارِ لــیــلا (۲)            رفــتــی زِ دسـتِ بـــابــا

به خـیـمـه‌ها رسـانم (۲)            چـگـونــه پیــکــرت را؟

«خـیـز و به من بـنـگـر            جـانـم، عـلـی اکبر(۲)»

**شعر از: محمد رنگچیان**

********************************************

پخش سبک ۲۱                        ( به سبک یا عمی العباس )

اکـبر به مـیدان می رود، با اذن بابا(۲)            در خـیـمه‌ها غوغا به پا، گـشته واویلا

شــبــه پــیــمــبــر را            ثـــانــی حـــیـــدر را

دشـمـن دیـن از جـفـا            بی سـر کـند بی حیا(۲)

*********** بند دوّم ***********

برخیز و بین از داغ تو رفـته توانم (۲)            بعد از از تو ای سرو رشیدم در خزانم

شـرمــنـده شـد بــابــا            لب تـشـنه در صحرا

شـدی تـو اربـاً اربــا            در راه دیــن خــــــدا

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۲۳                         ( به بک: دو جانـباز نازنـین)

ای اکـبـر مه جـبـیـن، بـی­قـریـن، تـو شبه پـیـغــمـبری (۲)

از چه در این سرزمـین؟ نازنـین، هـمچو لالـه پرپری (۲)

********** بند دوّم *********

بـنـگـر بـابـایت حـزین، دل غـمیـن، یـادگـار حـیـدری (۲)

گـشـتی تو نـقـش زمـین، ایـنچـنـین، آیـا عـلـی اکـبری (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*****************************************

پخش سبک ۲۹                                   ( به سبک: دو عزیزنازنـین)

شـد عـلـی اکـبـرم (۲)            غـرق خــون بـرابـرم

جــسـم پــاره پـاره‌اش            من چگونه بنگـرم (۲)

«داغـت ای علی نگر            قـاتـلـم شـود دگر»(۲)

********** بند دوّم *********

ای عـزیـز داورم (۲)            ای چـنــان پـیــمـبـرم

خـیز و بین به قـتـلگه            آمده چو خـواهـرم (۲)

«داغـت ای علی نگر            قـاتـلـم شـود دگر»(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۳۰                                     ( به سبک دگر ندارد توان و طاقت)

ای شـبه طاها، نما مـدارا، به قـلب بابا، یـوسـف لـیلا

برو به میدان، ولی علی جان، کمی قدم زن، به نزد بابا

شوی به صحرا، ز جور اعـدا، علی اکـبر، ارباً اربا

********** بند دوّم *********

تنت هویدا، شده به هر جا، درون صحرا، علی واویلا

به کام عطشان، شدی تو قربان، در این بیابان، جوان رعنا

شوی به صحرا، ز جور اعـدا، علی اکـبر، ارباً اربا

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک۳۱                              ( به سبک : از خسرو دین یا رب )

ای اشـبـه پـیـغــمـبـر (۲)            صــد پــاره بــدن اکــبــر

از کــیــنــه ایـن لـشـکــر            گـشـتـی تو چـنین پــرپـر

خــم شـد کـمـر بـابـا (۲)

********** بند دوّم **********

در کـرب و بلا یکسر(۲)            پُر خـون شده زین پیکـر

بـر روی تـنـت بــنــگــر            گــردیـده پــدر مـضـطـر

زین داغ و غم عظمی(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

تــوئــی امــیــد بــابــا

عـلیّ  اکـبـر، عـزیـز حـیـدر، شـدی تو پـرپـر، ز قـوم کـافـر

شـدی تـو اربــاً اربــا

ز داغـت آخـر، شده سـراسـر، دلــم پُــر آذر،  شـبـه پـیـمـبـر

********** بند دوّم *********

ســلــیـــل آل عـــبـــا

عـزیز داور، شدی تو آخـر، به رزم لشکـر، پـیـکـر بـی‌سـر

سـرو قـدِ چون طـوبـا

نـمـوده دیگـر، به خـون شنـاور، دشـمـن ابـتـر، تـو را دلاور

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۳۸                             ( به سبک: ابوفـاضل ای میرِ لـشکر)

برو خواهر زار و محزون (۲)            از ایـن قـتـلـگه چون تو بـیرون

کـه از جــور ایـن دشـمــن دون            عـلی خـفـته در خون به هـامون

********** بند دوّم *********

مگـر یـوسـف کـربـلا چون (۲)            شـود مـرغ بـسـمـل بـه هـامـون

شـدم از غـمـش زار و دلـخـون            کـه خـونـش فـشـانـم بـه گـردون

**شعر از: محمد رنگچیان**

*****************************************

پخش سبک۴۰                                (به سبک: روم دگـر ز کوی تو)

به روی خاک کـربـلا             ز جـور قــوم اشـقــیـا

تو ای شبـیه مصطـفی             ز کـین شدی علی فـدا

به خون نشسته در برم             چـنـیـن عــلـیِّ اکـبـرم

********** بند دوّم *********

ز لحـظه‌ای که تو مرا             ز قـتـلـگـه زدی صـدا

دویــده‌ام ز خـیـمـه‌هـا             که در بغل کشم تو را

ولـی تـو در بــرابــرم             به خون نشسته‌ای گـلم

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۴۱                      ( به سبک: جسم شه دین روی خاک گرم میدان)

یا رب شده وقت وداع و رزم اکـبر            شد بـدرقـه از خـیـمه‌ها با دیـده تـر

شــاه شـهـــیــدان            بـا کـام عـطـشـان

دارد دعـا بر لب که این شبه پیـمبر            ذبـح مـنـای دیـن بُـوَد از بهـر داور

********** بند دوّم **********

تـقـدیـم راه حـق کـنـم پـیـغـمبـرم را            مکـثی که تا دوزم نـگــاه آخـرم را

بـر قـدّت ای جان            ای روح قــــرآن

شـایـد فــرو بـنـشـانـم آخـر آذرم را            آتش زند داغت علی جان پیکرم را

********** بند سوّم **********

غـوغـا شـده واویـلـتـا دورو بـر تـو            زخم فراوان خورده بر بال و پر تو

از ظـلـم عــدوان            در ایـن بــیـابــان

شد ارباً اربا تا که جـسم اطـهـر تـو            چـشم ترم حـیران بُوَد زین پیکر تو

********** بند چهار **********

برخیز و بین یک دم تو حال مضطرم را            در بین نامحرم کشاندی خواهرم را

آه ای جـــوانـــان            آئــیــد شــتــابــان

خـیـمـه‌ رسانـید پـاره‌های اکـبرم را            چـیـدم مـنـظـم آیـه‌هـای کــوثـرم را

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۴۴                                ( به سبک: حسین جان حُرِّ نالانم)

چو میدان می‌روی اکبر(۲)            بــــرای دفــــعـــۀ آخــــر

ز پـیـش چـشـم من بگـذر            بـبـیـنـم قـدِّ رعـنـایـت (۲)

********** بند دوّم *********

علی ای شبهِ پیغـمـبر (۲)            مــزن بــر جــانِ مـن آذر

تو بگـشا چشم خود دیگر            نگه کن اشک بابایت (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*****************************************

پخش سبک ۴۸                    (به سبک: به محضرت رسیده عبد پُر از اشتباهی)

زِ خیمه می‌رود به میدان شبیهِ پیمبر(۲)           گـلِ ریاضِ فـاطمه سـروِ بوستان حـیدر

دعای اهل خیمه‌ها شد در آن لحظه یکسر           خدا کند به خیمه رجعت کند بارِ دیگر(۲)

********** بند دوّم *********

خدا کند که اکـبر از جنگِ کـین فاتح آید           مگر که وصلِ اکبرم عقده از دل گشاید

دعـا کـنم که دست حق یـاری تو نـمایـد           خدا کند به خیمه رجعت کند بارِ دیگر(۲)

**شعر از: صابر همدانی**

*****************************************

پخش سبک ۴۹                         (به سبک: رخصتی از راهِ وفا ای عمو جان فدایت)

کوکب وقت سحرم اکبر ای اکبر من (۲)            رفتی و خون شد جگرم اکبر ای اکبر من

بی‌تو چه آمد به سرم اکبر ای اکبر من             از چه خزانی گل من در بهار جوانی (۲)

********** بند دوّم *********

داغ تو آتش زده بر هستی‌ام نازنینم(۲)            از غم جانسوز تو بنگر چسان دل غمینم

با دل خونین به سر جسم تو می‌نشیـنم             از چه خزانی گل من در بهار جوانی (۲)

**شعر از: صابر همدانی**

********** بند سوّم *********

ای مهِ تابندۀ افلاکِ ایمان علی جان (۲)            آیـنۀ قـامتِ خـتمِ رسـولان، عـلی جـان

کُشته شدی در ره یاری قرآن علی جان            بی‌تو انیسِ محـنم، اکبرم اکبرِ من (۲)

********** بند چهارم *********

از ستم دشمن دون گشته‌ای ارباً اربا (۲)            بر سر جسمت شده یکـباره خم قـدّ بابا

عمه‌ات از داغ تو اینسان شده ناشکـیبا            لالۀ خونین کـفـنم، اکبرم اکبرِ من (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

: امتیاز

در غمت داده‌ام از دست عنانم چه کنم            گـریۀ آخـر تـو بُـرده امـانـم چـه کـنـم

یک طرف خندۀ لشگر طرفی اشک رباب            مانـده‌ام من بـروم یا که بـمانم چه کنم

---

تیر را گر بکـشم رأس ز هم می‌پـاشد            خار را از جگـرم گر نکـشانم چه کنم

ترس دارم که بـیـفـتد سر تو از بغـلـم            روی دوشم شده‌ای بار گـرانم چه کنم

بیـشـتـر خاک به زیر سر تو ریخـته‌ام            پیکرت را به سرت گر نرسانم چه کنم

چشم تو باز و چسان خاک بریزم رویت            تا که مـادر نـرسیـده نـگـرانـم چه کنم

: امتیاز

دست را بر طـنـاب می‌گیرد            بـچـه را از ربـاب می‌گـیـرد

دست و پا میزند علی اصغر            تـیـر دارد شـتـاب مـی‌گـیـرد

---

مگر این حـنجـرِ بهم خورده            چـند تا قـطـره آب می‌گـیرد؟

از سـؤال نکـرده‌اش حـنجـر            به سه صورت جواب می‌گیرد

آه از غـنـچـۀ گـلـی ایـن بـار            تـیـر دارد گـلاب مـی‌گـیــرد

تیر، این طفل را که شش ماه ست            نه که از شیر، از آب می‌گیرد

اتــفــاقــی عـجــیـب افــتــاده            زن که از زن حجاب می‌گیرد

تا که اصغر سوار عرش شود            خـود آقــا رکـاب مـی‌گــیـرد

: امتیاز

اگـرچه تو بی‌تـابِ آبـی، بـمان            تــو آرام قـلـب ربــابـی بـمـان

تو هـمـنـام با بـوتـرابـی بـمان            علی جان مبادا بخـوابی، بمان

---

تو دیگر دلم را نسوزان، علی

چه کرده لب خشک تو با حسین            که اینجا شده از وسط، تا، حسین

نگـفـتی تو یکـبـار: بابا حسین            اگر خسته جانی بگو یا حسین

تو آرام جـانی نـده جـان، علی

چونان گرگ ازهر طرف می‌زنند            عروسی گرفتند و دف می‌زنند

برای کـمـانـدار، کـف می‌زنند            همیشه به قـلب هـدف می‌زنند

گـلی را به همراه گـلدان، علی

ببین مرگ من را دعا می‌کنند            ببـین حرمـله را صدا می‌کـنند

چه تـیـر بـزرگی رها می‌کنند            علی جان سرت را جدا می‌کنند

ذبیح من ای پور عطشان، علی

حسودند و زنگ خطر می‌زنند            تو از بس قشنگی نظر می‌زنند

سه شعبه به قـلب پدر می‌زنند            گلوی تو را سر به سر می‌زنند

گلوی خودت را بپوشان! علی

مگر وقت هـل من مبارز شده            مگر کشتن طفـل، جایـز شده؟

چرا رنگ قـنداقـه قرمز شده؟            پدر پـیـش درد تو عاجـز شده

تو ای ماهی سرخ بی‌جان، علی

اگر قلب من را تو راضی کنی            بخـندی و با خـنده نـازی کـنی

تو را می‌برم خیمه، بازی کنی            به شرطی که کمتر تلظّی کنی

دعا می‌کنم بـهـر بـاران، علی

نبـاشی دل ما تـرک می‌خورد            و بر چهره آب، لک می‌خورد

دل عرش سنگ محَک می‌خورد            نباشی رقـیه کـتـک می‌خـورد

تـسـلای قـلب یـتـیـمـان، عـلی

: امتیاز

آن غنچه‌ای که جلوه به گلزار باب داد            آبی نخـورد و بر چـمن عـشق آب داد

گـوشی نبود سامعِ هَـل مِن مُعـینِ شاه            طفـلی ز گـاهـواره پـدر را جواب داد

---

لالائی ربـاب به گـوشـش اثـر نـکـرد            بیدار گشت و چشم فلک را به خواب داد

او آخـرین کـبـوتـر بـاغ بـهـشـت بـود            پـرواز کـرد و خـاتـمه بر انـقلاب داد

شب می‌رسید و ماه نبود و دم غروب            جـان آن سـتـاره در بـغـل آفــتـاب داد

الله اکـبر اصـغـر از اکـبـر جـدا نـشـد            یــعــنــی ادامــۀ ره لــیــلا ربــاب داد

آن غنچه‌ای که خنده نمی‌کرد شد خموش            قنداق پُر ز خون شد و بوی گلاب داد

وای از دل رباب، کلامی سه شعبه بود            تـیـری کـه نـازدانـۀ او را عــذاب داد

: امتیاز

تَــرَكِ روى لــبـت آیــــۀ قـــرآنِ ربــاب            مـثلِ قـرصِ قـمـرى زینتِ دامـانِ رباب

چه كـنم؟ تا كه کـمـى تَـر بـشود لبهـایت            می‌چكد روى لبت اشكِ دو چشمان رباب

---

سیـنـه‌ام شـیـر ندارد پـسرم چـنگ نـزن            آه، بـازى مكـن اینقـدر تو با جـانِ رباب

بر ضریح لب خـشكـیـدۀ تو جا انـداخت            لبِ عطشانِ حسین و لبِ عطشانِ رباب

پا بـرهـنه پسرم خـیـمه به خـیـمه گـشـتم            قطره‌اى آب نبود، اى گـل ریحان رباب

رفتی و پشت تو "یا رادَّ یوسف" خواندم            كاش سیـراب بیایى تو به كـنعـان رباب

پـدر تو به سپـاهى سَـرِ تو رو زده است            تا خجـالت نـكـشد از دل سـوزان ربـاب

تیر خوردى، وسط خیمه زمین خوردم من            بعد از این گریه شود روزى چشمان رباب

عاقبت بر جگرم حرمله زهرش را ریخت            واى بر حالِ دلِ بی‌سـر و سامـان رباب

این زمین خوردن من دست خودم نیست على            سَرِ تو خورده زمین زانوى لرزان رباب

سَرِ هـر كـوچـه به لالایى من خـنـدیـدند            كودكى نیست دگر بر روى دستانِ رباب

: امتیاز

پـدری آب شـده تـا پـسـری آب خـورد            خون ز پیمانۀ خورشید جهانتاب خورد

ماهـی تنگ عـطش راه به جایی نبرد            حنجرش آن قدری نیست به قلاب خورد

---

به لـبـش آب رسـد یا نـرسد می‌مـیـرد            نوش داروست پس از مرگ که سهراب خورد

پلک بر پلک نهاده است در آغوش پدر            شاید او خواب ببیند که کمی آب خورد

لعنت حق به کسانی که گمان می‌کردند            که به نـام پـسرش کـام پـدر آب خورد

سرخی خون علی شانه به مغرب زده است            آسمان سرخی‌اش از جای دگر آب خورد

: امتیاز